Αγαπημένοι μου ηθοποιοί, σκηνοθέτες, φίλοι.

Αγαπημένοι μου συνάνθρωποι.

Καλώς ήρθατε στο blog μου, μέσα από το οποίο θα μοιράζομαι μαζί σας χρήσιμα εργαλεία της νέας προσέγγισης του «ποιος είμαι» εντός και εκτός σκηνής, μέσα από την θεωρία και μέθοδο Perceptual Acting and Directing που είναι αποτέλεσμα έρευνας δέκα τριών (13) ετών και αφορά στη φύση του ηθοποιού.

Για σήμερα μια αρχή στο ταξίδι μαζί σας…

Κάποια ερωτήματα να απαντήσετε μέχρι την άλλη εβδομάδα.

Η νέα αντίληψη που ερευνά και επεξεργάζεται πρακτικά «Το Θαύμα της Ύπαρξης, το άθροισμα από άπειρες μικρές ασυνέχειες. Πως ο επιστήμονας το εξηγεί και ο καλλιτέχνης το βιώνει»

Τι πιστεύεις ότι είσαι; Πώς θα προσδιόριζες τον εαυτό σου; Για ποια και πόσα πράγματα είσαι απόλυτα βέβαιος και για ποια δεν είσαι βέβαιος; Υπάρχει στα αλήθεια κάτι για οποίο είσαι βέβαιος;

Πώς νιώθεις αυτή ακριβώς τη στιγμή; Πιστεύεις ότι αυτό που νιώθεις, αυτό είσαι; Προσδιορίζει αυτό που νιώθεις και αυτό που πιστεύεις ότι είσαι αυτή την στιγμή …το αύριο; Το μέλλον σου; Τι είναι το μέλλον;

Στάσου μια στιγμή, κλείσε τα μάτια και οραματίσου πως θα ήθελες να είναι η ζωή σου, εσύ ο ίδιος στο μέλλον, σε 1 χρόνο, σε 10 χρόνια;

Τι πιστεύεις για τους ανθρώπους;  Τι πιστεύεις ότι βρίσκεται μέσα στα όρια του δικού σου ελέγχου και τι έξω από εσένα; Πιστεύεις στα αλήθεια ότι έχεις τον έλεγχο;

Τι πιστεύεις ότι είσαι στην πραγματικότητα – σκεφτείτε ένα λεπτό –  και τι πιστεύεις ότι είσαι στα αλήθεια – σκεφτείτε πάλι.Έχει διαφορά η πραγματικότητα από την αλήθεια; Αν ναι, τότε ποιος είσαι;

Θα μπορούσα να πάρω για παράδειγμα έναν επιχειρηματία, ή έναν επιστήμονα, ή έναν οικοδόμο. Θα πάρω όμως για παράδειγμα έναν ηθοποιό… αποδομώντας την αρχική μας πεποίθηση σε σχέση με ένα επάγγελμα  που με μεγάλη ευκολία, δίχως έμπνευση και αδόκιμα λέμε ότι ο ηθοποιός κάνει…

Τι δηλαδή ;

Υποδύεται ή παίζει θέατρο ή ερμηνεύει έναν ρόλο.

Οι αρχαίοι υμών πρόγονοι πολύ σοφά είχαν τοποθετήσει στη μέση της σκηνής την θυμέλη, το σημείο εκείνο που ο ηθοποιός δεν  πατούσε  ποτέ. Ο ηθοποιός μπορούσε να φορέσει μάσκες και να υπάρχει σε όλη τη σκηνή ερμηνεύοντας πολλούς διαφορετικούς ρόλους, εκτός από το κέντρο που βρισκόταν η θυμέλη, γιατί η θυμέλη κατά τους αρχαίους είναι η ψυχή η ίδια. Είναι το σημείο όπου δεν υπάρχουν οι ρόλοι, πχ ο ρόλος του επιχειρηματία, του επιστήμονα, του οικοδόμου. Είναι εκείνο το βαθύ μέρος  που εδρεύει το ασυνείδητο, το Όλον, το  Πάντα, η Αλήθεια, η απάντηση στο πανανθρώπινο ερώτημα ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ.

Όπως λέει και ο  Μάνος Δανέζης,

«Η έννοια “άνθρωπος” είναι εντελώς αντίθετη εκείνων της “κατάτμησης” και της “απομόνωσης”. Η σύγχρονη Φυσική διδάσκει ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι απομονωμένοι. Δεν τους χωρίζει κενό. Τους συνδέει φως, ακτινοβολία. Μέσα στο Σύμπαν δεν υπάρχουν μαύρες, σκοτεινές περιοχές, αλλά περιοχές που δεν έχουμε τη δυνατότητα να αντιληφθούμε το φως τους. Τα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι πυκνώματα του ίδιου υλικού και πάντοτε επικοινωνούν ενεργητικά και δυναμικά μεταξύ τους.

»Αν βλέπαμε όλες τις ακτινοβολίες, τότε δεν θα βλέπαμε τίποτα! Θα ήταν ένας απέραντος ωκεανός φωτός γύρω μας, που δεν θα διέκρινες τίποτα, θα ήταν απλά ένα εκτυφλωτικό φως.

»Όλο το Σύμπαν είναι Ένα. Δεν υπάρχουν εξατομικευμένα αντικείμενα. Δεν υπάρχεις Εσύ κι Εγώ. Δεν υπάρχω Εγώ και το τραπέζι.

»Η Γη και το Φεγγάρι… Τα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι ένας ωκεανός συνεχόμενης ενέργειας… Στη νέα εποχή που επαγγέλλεται  η σύγχρονη Φυσική, δεν υπάρχει το Έχω, αλλά το Είμαι».

Θα μου επιτρέψετε να χρησιμοποιήσω έναν αδόκιμο όρο, μόνο και μόνο για να με κατανοήσετε : ποιος είναι ο κβαντικός άνθρωπος;  ΟΛΟΙ

Όλοι μας είμαστε οι άπειρες εκδοχές  της ύπαρξής μας. Ο τρόπος που επικοινωνούμε τετραδιάστατα τις σκέψεις, τα θέλω, τις ανάγκες και τις πεποιθήσεις μας. Οι πέντε αισθήσεις μας οι οποίες είναι περιορισμένες αφού αντιλαμβανόμαστε μέρος του φάσματος που κατέχουν, μέρος του Όλου και όχι το Όλο. Παραδείγματος χάρη ο σκύλος, το φίδι και εμείς αντιλαμβανόμαστε διαφορετικό φάσμα φωτός. Οι πέντε αισθήσεις μας είναι ικανές να μας δώσουν πληροφορίες για μια συνεχόμενη ενέργεια από μια περιορισμένη σκοπιά που δημιουργεί τη  δική της πραγματικότητα.

Αυτό από μόνο του κάνει την κάθε εμπειρία που προέρχεται από τις αισθήσεις μη ολοκληρωμένη και ακριβή. Κάθε εμπειρία είναι μόνο μια ερμηνεία που αποδίδουμε στο κάθε τι. Η ερμηνεία μας αφού είναι ανολοκλήρωτη και μη ακριβής, ενέχει μέσα της την παρερμηνεία.

τίποτα δεν είναι πιο αληθινό από τον εσωτερικό χάρτη που έχουμε δημιουργήσει ο καθένας μας για την αλήθεια .

Ποιος είναι ο εσωτερικός σου χάρτης;

To be continued…